Reizen verbreedt en verdiept ons emotionele bestaan, stelt Dijksterhuis. Hij heeft het over ‘euforische ontheemdheid’ en ‘nostgarie’, maar evengoed over ellendige reisemoties. Want ook oneffenheden horen er volgens hem bij. “Wat tegenslag verrijkt een reis en zorgt voor extra reliëf. De ervaring leert overigens dat ogenschijnlijke rampen meestal meevallen.” Euforische ontheemdheid ontstaat doordat je brein razendsnel nieuwe prikkels verwerkt. “Zo’n brein maakt dopamine aan. Je wordt er high van.” ‘Nostgarie’ omschrijft Dijksterhuis als het “opgetild en meegenomen worden door het sublieme gevoel dat je je oorsprong gevonden hebt”. De kleuren, geuren en sfeer van een onbekende plek geven je het gevoel dat je thuiskomt.

Wat leer je dan op reis? Dijksterhuis: “In de eerste plaats dat mensen menselijk zijn, waar je ook komt. Ze zoeken naar geluk en plezier en proberen pijn en ellende te vermijden.” Daarom kweekt reizen begrip, het wekt vertrouwen. Onderzoek toont aan dat mensen uit de gelukkigste landen zoals in Scandinavië, ongelukkige landen, zoals Rusland, is dat niet zo. Soms gaan mensen op reis om zichzelf te vinden. Een beter motief volgens Dijksterhuis is ‘jezelf kwijtraken’. “Reizen verlost je van je zorgen over een volle mailbox, je frustraties over een collega die promotie heeft gemaakt, en je gepieker over de vraag of je dat leuke jasje nu wel of niet moet kopen. Reizen draait de schijnwerpers juist weg van jezelf.”