Het moet boeiend blijven
Wat als ‘connecting the dots’ betekent dat je de mooiste vrouwenstemmen samenbrengt, een unieke sound creëert en daarmee twintig jaar lang hoge toppen scheert in binnen- en buitenland? Welkom bij Scala & Kolacny Brothers!
Scala, Stijn en Steven Kolacny
We ontmoeten de oprichters van Scala, Stijn en Steven Kolacny, na de kick-off van hun allereerste Nederlandstalige theatertournee ‘Meisjesnamen’. De show markeert opnieuw een opvallende repertoireswitch van de broers. In de beginjaren zong Scala klassieke liederen, nu vooral rock songs. Onlangs maakten ze ook een dance hit met Regi en stonden ze op Graspop Metal Meeting met hun nevenproject Brides Of Lucifer.
“Blijven vernieuwen is bij ons dwingender dan bij andere groepen. Steven wordt nu eenmaal snel dingen beu”, lacht Stijn. Maar het is wel een van de succesfactoren van Scala: voortdurend verbeteren, constant vernieuwen.
Het moet boeiend blijven voor ons publiek, en voor ons artiestenhart.
Optreden geschrapt
Vernieuwen betekent ook professioneler worden als koor. “We werden ooit gevraagd om in juni het voorprogramma te spelen van de Franse rockgroep Indochine. Dat hebben we moeten afzeggen omdat de meisjes examens hadden… Professionaliseren was gewoon een must om in binnen- en buitenland te kunnen optreden.
Scala heeft sinds een tiental jaren een brede kern van zo’n 150 zangeressen die elkaar voortdurend afwisselen. In het begin was het moeilijk om af te stappen van het idee dat je een vaste ploeg achter je moet hebben. Maar als het erop aan komt zijn we allemaal vervangbaar, inclusief wij twee.
Audities
Elk jaar houdt Scala een auditie. De laatste keer kwamen daar zo’n driehonderd kandidates op af, dertig werden er na drie rondes geselecteerd. “Onze audities zijn geen ‘The Voice’, waar je na één minuut weet of je geselecteerd bent of niet. Onze zangeressen moeten niet alleen een mooie stem en voldoende notenleerbagage hebben, maar zich ook comfortabel voelen op een podium. En cruciaal, ze moeten zich perfect in de groep kunnen inpassen.”
Tijdens de audities kijken Steven en Stijn ook hoe goed iemand zich voorbereid heeft. Wie kent de Duitse songteksten vanbuiten bijvoorbeeld en wie niet? Stijn: “Als je lid bent van Scala ga je er 150% voor. Dat is best belastend en het vraagt veel zelfstudie. Zelfs voor een repetitie moet je bij ons heel erg goed voorbereid zijn.”
Gekke ideeën
De leden van Scala helpen na de shows met het afbouwen van het decor en met de merchandising. Ze worden betrokken bij de communicatie omtrent het koor en de keuze van de kostuums. Maar over de stijl en de muziek hebben alleen Stijn en – vooral – Steven het voor het zeggen. “Mijn gekke idee om frêle vrouwenstemmen te combineren met metal muziek was nooit door een stemming geraakt bij de meisjes”, gekscheert Steven. “Het is mijn verantwoordelijkheid om van gekke ideeën een succes te maken.” Wat niet wil zeggen dat hij doof blijft voor feedback van de zangeressen. Die vindt hij net heel kostbaar.
Ze hoeven het niet eens uit te spreken als iets wat ik in mijn hoofd heb niet werkt. Ik hoor het wanneer ze hun best doen om er iets van te maken, maar het niet lukt. Dan was het gewoon een slecht idee van mij en belandt het ook zonder verdere discussie in de prullenmand.
De rolverdeling
Het fragiele, ongrijpbare proces van in een repetitiekot samen muziek en sfeer creëren, vindt Steven trouwens een van de leukste aspecten van muziek maken. Daarna urenlang repeteren om elk detail perfect te krijgen, is dan weer minder zijn ding. Dat laat hij aan Stijn over. En zo hebben de broers een duidelijke rolverdeling gevonden. “Daar wordt hier niet zwaar over gedebatteerd, hoor. We doen elk waar we goed in zijn en vooral niet waar we minder goed in zijn. Zo simpel als dat: je verliest geen tijd en geen kwaliteit. Wist je trouwens dat helemaal in het begin Steven de dirigent van Scala was en ik de pianist? Na één dag hebben we dat veranderd. Gelukkig maar.”
Slaan en zalven
Steven schrijft dus de muziek en arrangeert de nummers, Stijn leidt de zangrepetities en houdt zich bezig met de technische aspecten. Samen creëerden ze een concept dat zichzelf al meer dan twintig jaar heruitvindt, maar altijd trouw blijft aan zichzelf. Stijn: “Het is ons gelukt om een apart universum te creëren dat een boeiende, vitale act combineert met een pure, ietwat trieste koorsound. Die stijl is ontwapenend, ontroerend en beklijvend tegelijk.” In Amerika zijn ze er helemaal weg van: de muziek van Scala werd al in meer dan veertig tv-programma’s en hollywoodfilms gebruikt. Er wordt regelmatig geprobeerd om de Scala-identiteit te kopiëren, maar dat lijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan. “Er is blijkbaar meer voor nodig dan enkele zangeressen samen een cover te doen zingen…”
Sommige media onderstrepen graag dat Scala een coverkoor is. Steven: “Die kritiek raakt mij niet, ik vind het hoogstens wat vervelend om voor de zoveelste keer te moeten uitleggen dat de helft van onze shows uit origineel materiaal bestaat. Maar je kunt niet altijd alles aan de hele wereld uitgelegd krijgen, zeker? Waar ik wél wakker van zou liggen, is wanneer ons trouwe publiek geregeld dezelfde opmerking zou maken. Want dat zou betekenen dat wijzelf, het koor en de crew ons collectief zouden vergissen in iets waar we keihard in geloofden. En ok, dan zou ik ontgoocheld zijn, maar er wel rekening mee houden. Met ons publiek hebben we immers vertrouwen opgebouwd. Van hen aanvaard ik kritiek, maar niet van iemand die Scala sowieso niet tof vindt of, erger, ons nog nooit aan het werk gezien heeft. Een open en eerlijke relatie met je publiek is volgens mij een voorwaarde om als band lang te kunnen blijven bestaan.”
Stijn:
Enkele jaren geleden experimenteerden we met extra arrangementen in onze muziek. Tot bleek dat ons publiek daardoor de vocals niet goed meer kon verstaan. Terwijl ze net dat zo goed vonden aan onze performances. Deze feedback hebben we ter harte genomen.
“Als commercieel betekent dat je je ‘commerce’ goed verzorgt, er hard voor werkt en doet wat je moet doen om het publiek te bereiken dat je wilt bereiken, dan heb ik er absoluut geen probleem mee om die stempel te dragen. Commercieel wordt gezien als ‘not cool’, maar is het dan zoveel cooler om artistiek bezig te zijn terwijl niemand weet wat je doet? Het is vast niet artistiek om op te treden voor firma’s of om – zoals nu – met een interview in een bedrijfsblad te staan. Maar wij leven van het publiek. Het is nog altijd beter om een interview te veel te geven of even een hype te zijn op tv, dan wanneer je als artiest niet eens de gelegenheid krijgt om te tonen wat je doet. Noem dat commercieel, ik vind het gewoon gezond verstand.” Scala krijgt uiteraard ook veel erkenning.
“Het mooiste vind ik nog altijd wanneer een volle zaal recht veert op het einde van een concert”, zegt Steven. “Dat hoop ik mijn hele leven te mogen blijven meemaken.”
Stijn herinnert zich hun eerste optreden in Londen:
Voor een zéér afwachtend en zéér verwend publiek. De staande ovatie nadien voelde als de winning goal scoren in een lastige voetbalmatch. Of het moment in 2010 toen de trailer van de film The Social Network in hun mailbox belandde: een videoclip van vier minuten met Scala in de hoofdrol. Dan hoor je vreugdekreten in je hoofd!
